การบริหารจัดการทรัพยากรน้ำในประเทศไทยตั้งแต่อดีตมาจนถึงปัจจุบันเน้นหนักในเรื่องการจัดหาน้ำสำหรับฤดูแล้ง แต่การเพิ่มของประชากรและความเข้มข้นของกิจกรรมทางเศรษฐกิจทั้งต้นน้ำ กลางน้ำ และปลายน้ำได้เพิ่มความต้องการน้ำมากขึ้นเป็นลำดับ การขาดแคลนน้ำเริ่มเป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งและถาวรมากขึ้น หน่วยงานหลักที่ดูแลการจัดการน้ำคือ กรมชลประทานก็ประสบปัญหาการจัดหาน้ำมากขึ้นเรื่อยๆ เช่น ปัญหาจากการต่อต้านการสร้างเขื่อน อันเนื่องมาจากปัญหาด้านการชดเชยชุมชนที่ได้รับผลกระทบ และปัญหาผลกระทบต่อสภาพแวดล้อม โดยเฉพาะด้านระบบนิเวศของป่าไม้ หน่วยงานราชการซึ่งแต่เดิมเคยมีหน้าที่จัดหาน้ำ (provision) จึงจำเป็นต้องมารับหน้าที่จัดสรรน้ำ (allocation) แต่อุปสรรคคือหน่วยงานราชการขาดทั้งกติกาและเครื่องมือในการจัดสรรทรัพยากรน้ำ
ที่มา: http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1320403255